Ο ÏŒÏος “ΚÏητική Δίαιτα” αναφÎÏεται στο διατÏοφικό μοντÎλο που καταγÏάφηκε στην ΚÏήτη κατά την δεκαετία του 1960 και στα πλαίσια της “ΜελÎτης των 7 ΧωÏών”. Έκτοτε, το συγκεκÏιμÎνο διατÏοφικό μοντÎλο Îχει βÏεθεί στο επίκεντÏο δεκάδων ιατÏικών εÏευνών οι οποίες στο σÏνολο τους καταδεικνÏουν την ευεÏγετική του συνεισφοÏά στην καλή υγεία και μακÏοζωία του ανθÏώπινου οÏγανισμοÏ. Οι διατÏοφικÎÏ‚ παÏαδόσεις που συνθÎτουν την ΚÏητική Δίαιτα αποτÎλεσαν την βάση πάνω στην οποία θεμελιώθηκε αυτό που μετÎπειτα παÏουσιάστηκε και Îγινε ευÏÎως γνωστό ως Μεσογειακή διατÏοφή.
Ο παÏών διατÏοφικός οδηγός πεÏιÎχει τις ομάδες Ï„Ïοφών καθώς και την συχνότητα Ï€Ïόσληψης αυτών για μια ισοÏÏοπημÎνη διατÏοφή που αποδεδειγμÎνα Ï€ÏοσφÎÏει μακÏόχÏονη διαβίωση γεμάτη υγεία και ευεξία. Î ÏοκειμÎνου να διευκολÏνουμε την κατανόηση του διατÏÎ¿Ï†Î¹ÎºÎ¿Ï Î¼Î¿Î½Ï„Îλου της ΚÏητικής Δίαιτας, εκμεταλλευόμαστε την μÎθοδο της απεικόνισης σε πυÏαμίδα, η οποία χÏησιμοποιείται και για την Μεσογειακή δίαιτα με εξαιÏετική αποτελεσματικότητα.
Σημαντικά, κάθε ομάδα Ï„Ïοφίμων Îχει τη δική της θÎση στην ΚÏητική Δίαιτα, καθώς Ï€ÏοσφÎÏει μÎÏος από το σÏνολο των θÏεπτικών συστατικών που ο ανθÏώπινος οÏγανισμός χÏειάζεται για την ομαλή λειτουÏγία του. Εξίσου σημαντικό στο συγκεκÏιμÎνο διατÏοφικό μοντÎλο είναι ο σωστός συνδυασμός των διαφοÏετικών ομάδων καθώς η μια δεν μποÏεί επ ουδενί να αντικαταστήσει κάποια άλλη. Είναι το ίδιο σημαντικÎÏ‚ και απαÏαίτητες για μια ισοÏÏοπημÎνη διατÏοφή, γι αυτό Ï€ÏÎπει να αντιμετωπίζονται σαν σÏνολο και όχι σαν μονάδες. ΠαÏακάτω μποÏείτε να βÏείτε σε φθίνουσα σειÏά με βάση την Ï€Ïοτεινόμενη στην ΚÏητική Δίαιτα συχνότητα και ποσότητα κατανάλωσης τις κÏÏιες κατηγοÏίες Ï„Ïοφών.
ΣιτηÏά
Ψωμί, παξιμάδια, δημητÏιακά, ζυμαÏικά, ÏÏζι κ.α. ολικής αλÎσεως στο βαθμό που είναι δυνατό. Η συγκεκÏιμÎνη ομάδα Ï„Ïοφών χαÏακτηÏίζεται από υψηλό πεÏιεχόμενο σε φυσικÎÏ‚ ίνες, Ï€ÏωτεÎνες και βιταμίνες του συμπλÎγματος Î’. Η συνιστώμενη ημεÏήσια κατανάλωση είναι πεÏίπου 8 μÎÏη, όπου Îνα μÎÏος βλÎπε μια φÎτα ψωμί (25γÏ) ή Îνα φλιτζάνι ÏÏζι ή ζυμαÏικά (25-30γÏ).
ΦÏοÏτα και λαχανικά
ΙδιαίτεÏη Îμφαση στην ΚÏητική Δίαιτα δίνεται στο συγκεκÏιμÎνο γκÏουπ Ï„Ïοφών. Τα λαχανικά (άγÏια χοÏταÏικά, λάχανο, μαÏοÏλι, καÏότο, αγγοÏÏι, σπανάκι, ντομάτα, μανιτάÏια, μπÏόκολο κ.α.) μαζί με τα φÏοÏτα (ποÏτοκάλι, μήλο, κεÏάσι, μανταÏίνι, ακτινίδιο, Ïοδάκινο κ.α.) Ï€ÏοσφÎÏουν το μεγαλÏτεÏο μÎÏος των βιταμινών Î’ που χÏειαζόμαστε καθώς και σημαντική ποσότητα φυσικών ινών. ΠαÏάλληλα, πεÏιÎχουν μηδενική χοληστεÏίνη. Σε ημεÏήσια βάση συνιστώνται 6 μÎÏη λαχανικών (1 μÎÏος=1 φλιτζάνι ωμά λαχανικά ή ½ φλιτζάνι μαγειÏεμÎνων λαχανικών) και 3 μÎÏη φÏοÏτων (1 μÎÏος=1 φÏοÏτο μετÏίου μεγÎθους ή μισό ποτήÏι φÏÎσκου χυμοÏ).
Ελαιόλαδο
ΚυÏίαÏχο Îλαιο στην ΚÏητική Δίαιτα, το ελαιόλαδο μποÏεί να καταναλωθεί είτε μαγειÏεμÎνο (θεωÏείται το ασφαλÎστεÏο και πλÎον υγιεινό Îλαιο για τηγάνισμα- δείτε εδώ) είτε ωμό. Σαφώς, στην δεÏτεÏη πεÏίπτωση η θÏεπτική αξία είναι υψηλότεÏη καθώς τα συστατικά του λαμβάνονται αυτοÏσια. ΙδιαίτεÏα όσον αφοÏά το ÎξτÏα παÏθÎνο ελαιόλαδο, η υψηλή πεÏιεκτικότητα του σε μονοακόÏεστα λιπαÏά, καθώς και σε φυσικά αντιοξειδωτικά, το καθιστά εξαιÏετικά επωφελÎÏ‚ για την υγεία μας και το διαφοÏοποιεί από τα λοιπά φυτικά Îλαια που χÏησιμοποιοÏνται κατά κόÏον στη σÏγχÏονη διατÏοφή. Για το ελαιόλαδο συνιστάται καθημεÏινή κατανάλωση 2-3 κουταλιών της σοÏπας.
http://www.oliveoiltimes.com/olive-oil-business/europe/olive-oil-healthier-and-tastier-for-frying/32328
Γαλακτοκομικά Ï€Ïοϊόντα
Γάλα, γιαοÏÏτι και Ï„Ï…Ïιά χαμηλών λιπαÏών θα Ï€ÏÎπει να καταναλώνονται σε καθημεÏινή βάση στην ΚÏητική Δίαιτα, καθώς αποτελοÏν Ï„ÏοφÎÏ‚ πλοÏσιες σε ασβÎστιο, Ï€ÏωτεÎνες, υδατάνθÏακες και βιταμίνη Î’12. ΕπεξεÏγασμÎνα γαλακτοκομικά με υψηλά λιπαÏά θα Ï€ÏÎπει να καταναλώνονται με σαφώς μεγαλÏτεÏη φειδώ καθώς πεÏιÎχουν σημαντικά ποσά χοληστεÏίνης και κοÏεσμÎνων λιπαÏών. Η συνιστώμενη ημεÏήσια ποσότητα γαλακτοκομικών για ενήλικες διαμοÏφώνεται στα 2 μÎÏη (1 μÎÏος=1 φλιτζάνι γιαοÏÏτι ή 100Î³Ï Î¬Ï€Î±Ï‡Î¿Ï… Ï„Ï…ÏιοÏ), ωστόσο για παιδιά, εγκÏους ή μητÎÏες που θηλάζουν Ï€Ïοτείνεται μια ελαφÏÏŽÏ‚ υψηλότεÏη κατανάλωση κυÏίως για λήψη ασβεστίου.
ΌσπÏια και ξηÏοί καÏποί
ΡεβÏθια, φακÎÏ‚, φασόλια και άλλα όσπÏια Ï€Ïοτείνεται να καταναλώνονται 1 ή 2 φοÏÎÏ‚ την εβδομάδα (συνολικά πεÏίπου 180γÏ). Οι ξηÏοί καÏποί και κατά Ï€Ïοτίμηση τα αμÏγδαλα, τα καÏÏδια, τα φουντοÏκια και τα κάστανα μποÏοÏν να υποκαταστήσουν τα όσπÏια.
ΨάÏια, πουλεÏικά και αυγά
Κατανάλωση 5-6 μεÏών ψάÏι εβδομαδιαία Ï€Ïοτείνεται στην ΚÏητική Δίαιτα για την κάλυψη αναγκών μας σε Ï€Ïωτείνες, φώσφοÏο και ω-3 λιπαÏά οξÎα, τα οποία επιδÏοÏν ευεÏγετικά στο καÏδιαγγειακό μας σÏστημα. ΠουλεÏικά και αυγά αποτελοÏν επίσης εξαιÏετικÎÏ‚ πηγÎÏ‚ Ï€Ïωτεϊνών, φώσφοÏου, Î’6 και Î’12 βιταμινών καθώς και πληθώÏας μεταλλικών στοιχείων και ιχνοστοιχείων. Ωστόσο, συνιστάται Ï€Ïοσοχή στην κατανάλωση πουλεÏικών και αυγών δεδομÎνης της υψηλής πεÏιεκτικότητας τους σε χοληστεÏίνη και κοÏεσμÎνα λιπαÏά. Μία με δÏο φοÏÎÏ‚ την εβδομάδα αÏκοÏν.
Γλυκά
Τα γλυκά δεν Ï€ÏοσφÎÏουν κάποιο σημαντικό θÏεπτικό στοιχείο, συνεπώς η κατανάλωση τους Ï€Ïοτείνεται να είναι όσο πιο πεÏιοÏισμÎνη γίνεται και σε καμία πεÏίπτωση να μην ξεπεÏνάει τις 3 μικÏομεÏίδες ανά εβδομάδα.
Κόκκινο κÏÎας
Στην κοÏυφή της πυÏαμίδας της ΚÏητικής Δίαιτας συναντάμε το κόκκινο κÏÎας. Η θÎση του υποδεικνÏει ότι η κατανάλωση κόκκινου κÏÎατος δεν Ï€Ïοτείνεται για καλή υγεία και μακÏοζωία. ΚÏÏιος λόγος για το παÏαπάνω είναι η μεγάλη πεÏιεκτικότητα της συγκεκÏιμÎνη κατηγοÏίας Ï„Ïοφών σε κοÏεσμÎνα λιπαÏά οξÎα τα οποία αποδεδειγμÎνα συνδÎονται με αυξημÎνες πιθανότητες καÏδιαγγειακών επεισοδίων και πληθώÏα άλλων αÏνητικών επιπτώσεων στην εÏÏυθμη λειτουÏγία του ανθÏώπινου οÏγανισμοÏ. Μόλις 4 μÎÏη θα Ï€ÏÎπει να καταναλώνονται μηνιαίως στα πλαίσια μιας ισοÏÏοπημÎνης διατÏοφής και ενός Ï…Î³Î¹ÎµÎ¹Î½Î¿Ï Ï„Ïόπου ζωής. Δυστυχώς για τους πεÏισσότεÏους από εμάς, 4 μÎÏη αντιστοιχοÏν σε 1 πεÏίπου μπÏιζόλα.
ΕπιπλÎον, καθημεÏινή άσκηση, σταθεÏά γεÏματα, άφθονο νεÏÏŒ, ελαχιστοποίηση Ï€Ïόσληψης Î±Î»Î±Ï„Î¹Î¿Ï ÎºÎ±Î¹ 1-2 ποτήÏια κόκκινου κÏÎ±ÏƒÎ¹Î¿Ï ÏƒÎµ ημεÏήσια βάση αποτελοÏν βασικότατα στοιχεία της ΚÏητικής Δίαιτας, και συνεπώς θα Ï€ÏÎπει να συμπεÏιλαμβάνονται στην καθημεÏινότητα μας και στο μÎÏ„Ïο του δυνατοÏ.
ΠηγÎÏ‚
- Simopoulos AP. The Mediterranean diets: What is so special about the diet of Greece? The scientific evidence. J Nutr. 2001;131(11 Suppl):3065S-73S.
- Williams PG, Grafenauer SJ, O’Shea JE. Cereal grains, legumes, and weight management: a comprehensive review of the scientific evidence. Nutr Rev. 2008;66(4):171-82.
- Willett WC, Sacks F, Trichopoulou A, et al. Mediterranean diet pyramid: a cultural model for healthy eating. Am J Clin Nutr 1995; 6:1402S-1406S.2007;18(1):3-8. 2009;109(4):668-79.
- Krombout D, Keys A, Aravanis C, et al. Food consumption patterns in the 1960s in seven countries. Am J Clin Nutr. 1989; 49(5):889-894.
- de Castro JM. The time of day and the proportions of macronutrients eaten are related to total daily food intake. Br J Nutr. 2007;98:1077–1083.
- Bellisle F. Infrequently asked questions about the Mediterranean diet. Public Health Nutr. 2009;12(9A):1644-7.
*O παÏαπάνω οδηγός συντάχθηκε υπό την επίβλεψη της
Μελίνας ΠατεÏάκη
Διαιτολόγος ΔιατÏοφολόγος ΧαÏοκοπείου Πανεπιστημίου
Μεταπτυχιακό δίπλωμα ειδίκευσης στη Δημόσια Υγεία και Επιδημιολογία
ΙατÏική Σχολή Πανεπιστημίου ΚÏήτης